La société momentanée des bureaux d’architectures ARCHI2000 (pilote) – BAG – SYNTAXE a remporté l’appel d’offre lancé en janvier 2007 par la RTBF pour la réalisation du projet immobilier de la RTBF Liège sur le site de la Mediacité, grand projet de centre commercial. Ce projet de construction neuve comporte ± 12.000 m² bruts hors sol et accueille l’antenne culturelle de la RTBF avec, entre autres, un très important studio télévision de 35m x 35m.
The temporary association between the architecture firm Archi 2000 (pilot) and BAG –Syntax has obtained the winning bid, in January 2006, from the RTBF, for the realization of the building project for RTBF Liège within the “Médiacité” site, a major mall project. This new construction project involved roughly ± 12,000 m² surface above-ground and was destined to welcome the cultural antenna of the RTBF, as well as an extensive television studio (35mx35m) and other occupations. The position of the RTBF within the city of Liège made us think about two main points: the first one on the relation of the project with the major project “Médiacité”, the second one on the interaction between the project and the wider urban environment. The RTBF project establishes itself on the same site as the “Médiacité” project. Nevertheless, no confusion nor assimilation between the two should occur from the architectural point of view. The objective of the RTBF and its conception, constantly renewed, of mission towards the public service must clearly distinguish it from the leisure activities of the neighbouring project. For this reason, the architecture must assume this ambivalence: legibly distinguish the RTBF from the other occupiers of the site and, at the same time, maintain the volumetric balance planned for the future developments of the neighbourhood: solving both the integration and the vital need of autonomy.
De tijdelijke vennootschap van de architectenbureaus Archi 2000 (leiding) – BAG – SYNTAXE heeft de toewijzing verkregen van aanbesteding die in januari 2006 door de RTBF 2006 is uitgeschreven voor de verwezenlijking van het vastgoedproject van de RTBF-Luik op de site van Médiacité (groot project voor een commercieel centrum). Dit nieuwbouwproject beslaat ± 12.000 bruto m² bovengrondse oppervlakte en is bestemd om er de culturele pool van de RTBF in te vestigen met onder meer een zeer belangrijke tv-studio van 35mx35m. De plaats van de RTBF binnen de stad Luik leidde ons tot twee beschouwingen : ten eerste over de relatie van het project met dat van “Médiacité”, ten tweede over de interactie tussen het project en de bredere stedelijke omgeving. Het RTBF project is ingeplant op hetzelfde terrein als “Médiacité”. Nochtans mag er omwille van de architectuur geen verwarring of assimilatie ontstaan tussen de twee projecten. Het doel van de RTBF en haar steeds vernieuwde visie op haar opdracht als openbare omroep onderscheiden haar duidelijk van de zuivere recreatieactiviteiten van het naburige project. De architectuur moet daarom deze tweeslachtigheid uitdragen : op een duidelijke wijze de RTBF onderscheiden van de andere gebruikers van de site maar ook het volumetrisch evenwicht bewaren dat ontworpen is voor de toekomstige inrichting van de buurt : tegelijk een oplossing bieden voor de integratie maar ook de vitale behoefte voor autonomie.
La position de la RTBF au sein de la ville de Liège nous a conduit à deux réflexions : la première sur la relation du projet avec le vaste projet «Médiacité », la deuxième sur l’interaction entre le projet et l’environnement urbain plus large. Le projet RTBF s’implante sur le même terrain que le projet « Médiacité ». Pour autant, aucune confusion, aucune assimilation entre les deux projets ne doit naître de l’architecture. La vocation de la RTBF et sa conception sans cesse renouvelée de sa mission de service public, la distinguent clairement des activités de loisir pur du projet voisin. L’architecture doit assumer dès lors cette ambivalence : distinguer lisiblement la RTBF des autres occupants du site, et, dans le même temps, maintenir l’équilibre volumétrique projeté pour les futurs aménagements du quartier : résoudre à la fois l’intégration et le besoin vital d’autonomie.
In Liège, the RTBF has always occupied a place widely identified by the inhabitants: the palais des Congrès and the building on rue du Parc. The challenge for this new building was to keep this strong identification, or even strengthen it. The location of the new building, along the diversion of the Meuse, alongside a main road and next to a project opened to a very wide public, is an obvious advantage. However, this asset can not, by its strength, symbolically supplant the RTBF project. That is because we thought that it would be more judicious to give a characteristic outline to the RTBF building, highly recognisable, making it a landmark in the urban environment. The result of our thoughts is an architecture built with a certain sobriety, in opposition to the playful fantasy of the project “Médiacité”. The treatment of the angle, the visible part of the project, is an opportunity to shape the outline of the building: the crossing between a vertical and a horizontal volume catches the eye of the observer, with an unexpected signature in the urban journey. This monumental “signage”, which could develop as an identifying piece of technology, seems to us,the real answer that fits our time, more than a symbolism now attached to another era (the antenna), it has, now, been tarnished by the multiplication of antennas on our territories. This volume visually intercepts the longitudinal axes of the embankments on the diversion of the Meuse, which are the main axes of perception of the project, in long as in short view.
De RTBF heeft in Luik altijd een plaats gekregen die breed herkenbaar was voor de inwoners : het Palais des Congrès en het gebouw in de rue du Parc. De inzet voor het nieuwe gebouw was dan ook die sterke herkenbaarheid van de RTBF te bewaren, of zelfs te versterken. De positie van dit nieuwe gebouw, langsheen de zijtak van de Maas en een belangrijke rijbaan en tevens naast een project, dat voor een zeer breed publiek toegankelijk is, vormt een vanzelfsprekend voordeel. Maar deze troef mag, ondanks zijn sterkte, het RTBF project symbolisch niet verdringen. Daarom leek het ons verstandig om aan het RTBF gebouw een herkenbaar en zeer identificeerbaar silhouet te geven, dat een herkenningspunt vormt in het stadslandschap. Het resultaat van onze denkpiste levert een architectuur op gebouwd met een bepaalde soberheid, in contrast met de speelse fantasie van het “Médiacité” project. Het ontwerp van de hoek, het bruggenhoofd van het project, was een opportuniteit om het silhouet van het gebouw vorm te geven : de kruising van een verticaal en horizontaal volume trekt de aandacht van de waarnemer, zoals een onverwacht merkteken in het stadstraject. Deze monumentale signaalfunktie, die zich ontwikkelt als technologisch herkenningsvoorwerp, vormt naar onze mening een antwoord dat zich werkelijk inpast in het heden veleer dan een symboliek die verwijst naar een ander tijdperk (de antenne) en die nu zijn betekenis verloren heeft door de grote toename van antennes op ons grondgebied. Dit volume vangt visueel de langsassen op van de kades aan de zijtak van de Maas welke de hoofdassen vormen bij waarneming van het project, zowel in een vergezicht als korterbij.
A Liège, la RTBF a toujours occupé une place largement identifiée par les habitants : le Palais des Congrès et l’immeuble de la rue du Parc. L’enjeu de ce nouveau bâtiment était également de conserver à la RTBF cette identification forte, voire de la renforcer. La position du nouvel immeuble, le long de la dérivation de la Meuse, le long d’une voie de passage routier importante et à côté d’un projet ouvert à un très large public est un atout évident. Mais cet atout ne doit pas, par sa force, supplanter symboliquement le projet RTBF. C’est pourquoi il nous a semblé judicieux d’offrir au bâtiment de la RTBF une silhouette caractéristique, éminemment identifiable, qui en fait un élément repère dans le paysage urbain.
Le résultat de nos réflexions est une architecture construite avec une certaine sobriété, par opposition à la fantaisie ludique du projet « Médiacité ». Le traitement de l’angle, la tête de pont du projet, est l’occasion de façonner la silhouette du bâtiment: le croisement d’un volume vertical et d’un volume horizontal attire le regard de l’observateur, par une signature inattendue dans le parcours urbain. Cette « signalétique » monumentale, que l’on peut imaginer se développer comme un objet technologique identificateur, nous semble une réponse réellement inscrite dans notre temps, davantage qu’une symbolique désormais attachée à une autre époque (l’antenne), symbolique désormais galvaudée par la multiplication d’antennes sur nos territoires. Ce volume intercepte visuellement les axes longitudinaux des quais sur la dérivation de la Meuse, axes principaux de perception du projet, en vue longue comme en vue courte.