Un trait d’union contemporain sur le boulevard Reyers.

‍

À l’articulation entre deux époques et deux manières de concevoir la ville, le nouvel immeuble de logements du boulevard Reyers s’inscrit dans une situation urbaine singulière.

‍

D’un côté, une élégante maison bourgeoise du début du XXe siècle, en brique et pierre, avec sa toiture en pente ; de l’autre, un immeuble moderniste des années 1950 culminant à six étages.

‍

La parcelle en dent creuse, jusqu’alors laissée en suspens, devient l’opportunité d’un projet capable de réconcilier ces contrastes.

‍

L’immeuble s’élève sobrement dans une écriture contemporaine qui joue sur la régularité et la clarté. La façade en briques de teinte claire, rythmée par une trame unique, alterne pleins et vides, vitrages et terrasses. Ce travail d’appareillage et de modulation confère au projet une présence intemporelle, à la fois discrète et affirmée, qui assume son rôle de transition urbaine sans rompre avec ses voisins.

‍

Le programme répond aux besoins actuels de la ville : une variété de typologies résidentielles – studios, appartements d’une, deux ou trois chambres – ainsi qu’un espace destiné à une profession libérale aurez-de-chaussée, favorisant la mixité d’usages. La majorité des logements bénéficie d’une double orientation et de généreuses terrasses intégrées dans le volume, garantissant lumière naturelle et confort.

‍

Le rez-de-chaussée s’ouvre largement sur l’espace public. Une percée visuelle ménage une continuité vers le jardin arrière, tout en accueillant un espace de stationnement pour les vélos. Cette mise en avant des mobilités douces traduit l’ambition d’un projet tourné vers les usages durables. L’aménagement paysager joue également un rôle clé : la zone de recul devient un espace d’infiltration, permettant la gestion des eaux pluviales sur place et renforçant la qualité écologique de la parcelle.

‍

En toiture, les retraits sont exploités pour créer des terrasses plantées offrant des vues dégagées vers la place Meiser, tandis que les toitures verdurisées, combinées à des panneaux photovoltaïques et à une pompe à chaleur, contribuent aux performances énergétiques du bâtiment. Le sous-sol, quant à lui, a été volontairement limité afin de préserver les zones de pleine terre et la végétation existante.

‍

Par sa sobriété formelle, sa flexibilité programmatique et ses choix constructifs respectueux, le projet s’inscrit dans une vision contemporaine de l’habitat collectif : celle d’une architecture qui structure la ville tout en valorisant ses continuités, ses usages et son environnement.

A contemporary link on Boulevard Reyers.

‍

At the intersection of two eras and two approaches to city-making, the new residential building on Boulevard Reyers occupies a unique urban situation.
‍

On one side, an elegant early 20th-century bourgeois house in brick and stone, with its pitched roof; on the other, a modernist building from the 1950s rising six stories high.
‍

The infill plot, left vacant until now, becomes an opportunity for a project capable of reconciling these contrasts.

‍

The building rises with sobriety in a contemporary architectural language that emphasizes regularity and clarity. The light-toned brick façade, structured by a single grid, alternates solid and void, glazing and terraces. This composition of masonry and modulation gives the project a timeless presence—both discreet and assertive—assuming its role as an urban transition without breaking with its neighbors.

‍

The program addresses the city’s current needs: a variety of housing typologies—studios, one-, two- and three-bedroom apartments—as well as a ground-floor unit for a liberal profession, promoting mixed use. Most dwellings benefit from dual orientation and generous terraces integrated into the volume, ensuring natural light and comfort.

‍

The ground floor opens widely to the public space. A visual passage provides continuity to the rear garden while also accommodating bicycle parking. This emphasis on soft mobility reflects the ambition of a project oriented toward sustainable uses. Landscaping also plays a key role: the setback area becomes an infiltration zone, enabling on-site rainwater management and enhancing the ecological quality of the plot.

‍

On the roof, setbacks are used to create planted terraces with open views toward Place Meiser, while green roofs, combined with photovoltaic panels and a heat pump, contribute to the building’s energy performance. The basement was deliberately kept to a minimum in order to preserve soil areas and existing vegetation.

‍

Through its formal simplicity, programmatic flexibility, and respectful construction choices, the project embodies a contemporary vision of collective housing: an architecture that structures the city while enhancing its continuities, uses, and environment.

Een hedendaagse schakel op de Reyerslaan

‍

Op het snijpunt tussen twee tijdperken en twee manieren om de stad te ontwerpen, bevindt het nieuwe woongebouw aan de Reyerslaan zich in een unieke stedelijke context.
‍

Aan de ene kant een elegante burgerwoning uit het begin van de 20e eeuw, in baksteen en natuursteen, met een hellend dak; aan de andere kant een modernistisch gebouw uit de jaren 1950, dat zes verdiepingen hoog reikt.
‍

Het opengevallen perceel, dat tot nu toe onbenut bleef, wordt zo de kans voor een project dat deze contrasten weet te verzoenen.

‍

Het gebouw verheft zich sober in een hedendaagse vormentaal die inzet op regelmaat en helderheid. De gevel in lichtgekleurde baksteen, geritmeerd door een eenduidig stramien, wisselt gesloten vlakken en openingen, glaspartijen en terrassen af. Dit spel van metselverband en modulatie verleent het project een tijdloze uitstraling: tegelijk discreet en uitgesproken, en in staat om een rol als stedelijke overgang op te nemen zonder te breken met de buren.

‍

Het programma speelt in op de huidige noden van de stad: een variatie aan woningtypologieën – studio’s, appartementen met één, twee of drie slaapkamers – evenals een ruimte op het gelijkvloers voor een vrij beroep, wat de functiemix bevordert. Het merendeel van de woningen geniet van een dubbele oriëntatie en ruime, in het volume geïntegreerde terrassen, die zorgen voor natuurlijk licht en comfort.

‍

Het gelijkvloers opent zich ruim naar de publieke ruimte. Een visuele doorsteek creëert een continuïteit naar de achtertuin, terwijl er ook plaats wordt voorzien voor fietsenstallingen. Deze focus op zachte mobiliteit vertaalt de ambitie van een project gericht op duurzame gebruiksvormen. Ook de landschappelijke inrichting speelt een sleutelrol: de voortuinstrook wordt een infiltratiezone, die instaat voor de plaatselijke regenwaterbeheer en de ecologische kwaliteit van het perceel versterkt.

‍

Op het dak worden de terugliggende zones benut om groene terrassen te creëren met open uitzichten richting het Meiserplein, terwijl groendaken in combinatie met zonnepanelen en een warmtepomp bijdragen aan de energieprestaties van het gebouw. De kelder werd bewust beperkt om vollegrondzones en bestaande beplanting te behouden.

‍

Door zijn formele soberheid, programmatische flexibiliteit en respectvolle bouwkeuzes sluit het project aan bij een hedendaagse visie op collectief wonen: een architectuur die de stad structureert en tegelijk haar continuïteiten, gebruiksvormen en omgeving versterkt.